به گزارش خبرنگار رودآور؛ اربعین و اربعین حسینی، چه گذشت بر ما که قدر نعمت ندانستیم و تنها امسال باید بگوییم به تو از دور سلام. شاید اوضاع و احوال کنونی ما امتحان الهی باشد تا عیار عطش ما برای حسین(ع) سنجیده شود.عیارمان چند است آقا؟

*عراقی ها تمام زندگیشان را وقف زائران حسینی می کنند

لحظه به لحظه های اربعین امسال با مرور صحنه های اربعین سال گذشته می گذرد، پرچم های برافراشته یا زهراء(س)، یا حسین(ع) و یا ابوالفضل(ع)، عراقی ها سنگ تمام گذاشتند، آنان تمام زندگیشان را وقف زائران حسینی می کنند، از آب و غذا گرفته تا جا و مکان حتی اگر تنها یک جعبه خرما داشته باشند.

مهمان نوازیشان ستودنی است. حتی آن پیرزن و پیرمردی که تمام هستیشان مقداری چای یا آب است با لیوان های مخصوص خودشان به زائران تعارف می کنند.

آن روزها برپایی موکب های تمامی کشورهای زائر در کنار یکدیگر هم جلوه ای خاص داشت، هر کسی می خواست زائر را به سمت موکب خودش هدایت کند.گاهی هم پاهای زائران را با آب شست و شو می دادند.در برخی موکب ها نیز برخی وسایل دوخت و دوز لباس، کوله پشتی وکفش و یا تجهیزات تعمیر کالسکه هم مهیا بود.

*نجواهای شبانه؛ مناجات هایی بی واسطه با مولا

چه زیارت عاشوراهایی که بین راه و شبانه در دل شب خوانده می شد و آن نجواهای و درد و دل های زائران بی واسطه با مولایشان چقدر شنیدنی بود.

و اما حضور کودکان با کالسکه و یا سالخورده گان با ویلچر در کنار حضور بیشمار نوجوانان و جوانان مثال زدنی بود.

*از قافله عشق جامانده ایم/با درد فراق چه کنیم؟

آرامش هستی تنها در مسیر کربلا رقم خورده است، حول حسین(ع)، یا صاحب الزمان(عج) ای منتقم خون حسین(ع) بیا و خودت برای ظهور خودت دعا کن، خسته ایم! خسته، از این از دنیایی که پر از ریا است، بیا و دستی بر سر ما بکش، دیگر جاماندگان اربعین امسال تحملشان به پایان رسیده، 40 روز که نه یک سال است انتظار اربعین را می کشند، حتی کوله پشتی خود را از اربعین سال گذشته آماده کرده بودند، اما امسال قدم برداشتن در این مسیر روزیشان نشد. انتظار سخت است مولا جان، امسال نه دستمان به ضریح سالار شهیدان می رسد و نه قدم هایمان در مسیر حسین(ع) برداشته می شود و نه لباس هایمان خاکی می شود.از قافله عشق جا مانده ایم با این درد چه کنیم؟

*حسین(ع) زبان مشترک ملت ها/آرامش هستی در موج مواج حرکت زائران حسینی گره خورده

آن روزها برای نوشیدن چای عراقی و یا نوشیدن آب و یا اندک غذایی لحظه ای درنگ می کردیم، تا کمی استراحت کنیم، اصلاً عراقی ها خودشان زائر زائر کرده و ما را به موکب هایشان دعوت می کردند.می نشستیم و آرام آرام با خدا و مولایمان مناجات می کردیم و یا به قرائت زیارت عاشورا می پرداختیم.

برخی نشسته و تنها به جمعیت خیره خیره نگاه می کردند، مشاهده آن جمعیت میلیونی برایشان آرامش بخش بود، آرامش هستی در مشاهده موج مواج حرکت زائران گره خورده بود، آرامش در این موج بود در این حرکت، اربعین تجلی وحدت پرچم های ملت ها است، وحدت خاص از اتحاد ایرانی ها، عراقی ها، پاکستانی ها، ترکیه ای ها، لبنانی ها، سوریه ای ها، کانادایی ها و تعدادی دیگر از کشورهای آسیایی، اروپایی و حتی امریکایی. همه یک زبان واحد داشتند و ذکرش لبشان یا حسین(ع) بود.

اصلاً حسین خودش محور یک زبانی همه شده بود، زبان گفتار ظاهریشان یکی نبود، اما زبان دلشان واحد و منحصر به فرد بود، از این رو خوب می دانستند که چگونه برای رسیدن به مقصدی واحد همدیگر را یاری کنند.وقتی زبان دل ها بشود ذکر "یا حسین(ع)" دیگر نیازی به فراگرفتن زبان های دیگر نیست و این معنای زیبای "حب الحسین یجمعنا" است.

*قدم به قدم زائران اربعینی به یاد اُسرای دشت کربلا سپری می شود

به یاد دارم در روزهای اربعین سال گذشته گریه های مادری توجه ما را به خود جلب کرد، تمام پهنه صورتش از اشک جاری شده بود و خاک های روی لباس دخترک خردسالش را پاک می کرد، دخترک زمین خورده بود، اما زخمی بر تن نداشت، رفتیم جلو تا شاید کمکی از دستمان برآید، اما نرفته فهمیدم برای دخترکش روضه رقیه(س) می خواند.تازه متوجه شدیم که به یاد رقیه(س) و آن همه اضطراب دختری سه ساله در دشت نینوا در عصر عاشورا افتاده است، آن زمان که کسی نبود دستی بر سر حضرتش بکشد، لباس های نیمه سوخته اش را وصله بزند، کفشی به پایش کند، اما بی رحمانه با تازیانه بر سر و صورتش زدند، گوشواره اش را کشیدند تا خون از آن جاری شد و بِشکند آن دستی که بر صورتی کوچک و نحیف سیلی زد...

*پیاده روی اربعین تلفیق عشق و ایمان

حرکت زائران در اربعین تلفیق و عشق و ایمان است که تمام نشدنی است، پرچم یا زهرایی که برافراشته می شد داغ دل ها را بیشتر می کرد، یعنی می شود روزی برای پابوسی ضریح گمنام دخت نبی مکرم اسلام پیاده آماده به حرکت شویم.

*چه قدم های مقدسی به نیات از رهبر و شهدا برداشته شد

برخی زائران به عشق رهبر انقلاب و شهدا، تصاویر آنان را بر روی کوله پشتی های خود نصب کرده بودند و می گفتند گام هایمان به نیابت از ولی فقیه و شهدا.

زائرانی هم بودند که دلشان هرچند کم نسبت به فردی دیگر آزرده شده بود، اما برای آن که با روح صیقل خورده و جلا دیده پابوس کوی یار شوند چند قدمی هم به نیابت از کسی که آزارشان داده بود حرکت کردند تا پاکِ پاک بی کینه، بی ریا و بی تزویر دلشان را به مولایشان وصل کنند.

*آرامش پیاده روی اربعین با بهشت برین هم معاوضه نشدنی است/ حرکت در بین الحرمین صفا و مروه دیگر است

قدم زدن و خاکی شدن و آن پای های تاول زده ریا ندارد، این ها همه از عشق است، آرامش ایجاد شده در مسیر و مقصد با تمام دنیا که نه حتی با بهشت برین هم معاوضه نشدنی است.

قدم هایی مقدس و سجده هایی مقدس تر در بین الحرمین رو به ضریح سالار شهیدان سلام گفتن چه صفایی دارد.حالا دیگر حرکت در بین الحرمین صفا و مروه ای دیگر شده بود.

*چگونه اربعینی شویم؟

باور کنید مولا جان دلمان خواست اما نشد امسال پای پیاده به خدمتتان برسیم و پابوس ضریحت شویم، اما فکری دیگر به ذهنمان رسیده.

می شود به تو از دور سلام کرد و برای آن که اربعینی شویم هزینه کنار گذاشته برای آن سفر معنوی را به نیازمندان و آسیب دیدگان از کرونا تقدیم کنیم شاید امسال اربعینی شویم.

زنگنه

انتهای پیام/ز