به گزارش خبرنگار رودآور؛ در ایام جانسوز محرم در هر کوی و برزنی بوی غذای نذری به مشام می رسد.هر کسی گوشه ای از کار را گرفته و با عنوان خادم الحسین(ع) به ارباب بی کفن خود و یاران باوفایش ادای احترام می کند.
توزیع نذری، سنت دیرینه ای است که به طور عمده در مراسم های مذهبی با همکاری و یک کار گروهی انجام می شود.
درباره این سنت پسنده در آیات روح بخش 7 تا 9 قرآن سوره مبارک انسان نیز آمده؛ "آنان به نذر وفا میکنند و از روزی که شرش فراگیر است میترسند. و غذای خود را با آن که دوستش دارند، به بینوا و یتیم و اسیر میدهند.، می گویند ما برای رضای خدا به شما طعام می دهیم و از شما پاداش و تشکّری نمی خواهیم. همانا ما از پروردگارمان، به خاطر روزی عبوس و سخت، می ترسیم."
و اما در تویسرکان، این سنت معنوی به مانند دیگر نقاط کشور در شهرها و روستاهای شهرستان همچنان به قوت خود باقی است، هر کسی به اندازه وسع و توانش به ادای نذر می پردازد و کمتر کسی است که به صرف یک وعده غذای نذری دعوت نشده باشد.
در روستاهای کرزان، جعفریه، مالیچه، میانده و بسیاری دیگر از روستاها اهالی گرد هم جمع می شوند و هر خانواده بخشی هرچند کوچک از ملزومات تهیه غذای نذری را فراهم می کند و به صورت منسجم این غذاها در شب و روز تاسوعا و عاشورا بین تمامی اهالی توزیع می شود.
و این گونه با یک کار گروهی و هماهنگی خاص، محبت و حلقه اتصالشان در گرو دلدادگی به حسین زهراء(ع) به یکدیگر بیشتر و بیشتر می شود.چه دارا و چه ندار همه بر سر سفره حسین(ع) مهمانند و همان دارا هم متوازعانه رفتار می کند تا جایی که می گوید؛ شسستن ظرف ها با من.
اصلاً زیر بیرق سیدالشهداء(ع)؛ مکتب حسینی، مکتب یک دل شدن و یکرنگی است و این همان هویت واژگان "حب الحسین یجمعنا" را تجلی بخشیده است.
انتهای پیام/ز
دیدگاه شما