فتنه 88 تنها اغتشاش جهان است که در آن تعداد کشته ها و مجروحین نیروهای حامی حکومت، از تعداد اغتشاش گران بیشتر است.

این خود نشان از ان دارد که نیروهای حامی حکومت و علی الخصوص نیروهی ناجا و بسیج تا چه حد به مدارا با اغتشاش گران پرداخته اند.

اما موضوع قابل توجه انجاست که هیچ امار دقیقی از تعداد شهدای فتنه و اسامی انها وجود ندارد.

از مظلومیت شهدای فتنه همین بس که من وقتی می گویم شهدای فتنه، شما فقط حسین غلام کبیری را به خاطر می آوری و بس….

ما بقی شهدای فتنه 88 چه شد؟ چرا اسمی از آنها نیست؟

شهدای فتنه 88 در مظلومیت حتی روی شهدای گمنام را هم سفید کرده اند.

شهدایی که نور چشم همه ما هستند و ما حتی اسم آنان را هم نمی دانیم.

گاهی اوقات با خود می اندیشم، اگر واقعا بسیجیان در فتنه 88 به میدان نمی امدند و شهید و مجروح نمی دادند کدام یک از مسئولین می خواست به این عمار رهبر انقلاب پاسخ بگوید و کدام یک

از خواص به مقابله با فتنه گران بر می خواست؟

حالا که عده ای حاضر شدند برای فرو نشاندن آتش فتنه جان خود را فدا کنند ، واقعا چند تن از مسئولین از خانواده آنها حال احوال گرفته اند؟

شهدای گمنام فتنه به کنار ، همین شهید حسین غلام کبیری خودمان ! چند نفر از مسئولین به خانواده آن سر زده اند؟

اصلا حسین غلام کبیری در بنیاد شهید جمهوری اسلامی پرونده دارد؟ مسئولین پاسخ دهند؟

باید خطاب به مادر این شهید بزرگوار بگویم: مادر جان: اگر فرزندت در بنیاد شهید جمهوری اسلامی پرونده ندارد غم مخور، چرا که حسین (ع) و عباس هم در این بنیاد شهید پرونده ندارند.

فتنه 88 گذشت و ملت شریف ایران و مردم شهرری غریب ترین شهیدان دوران غیبت را به اسلام هدیه کردند.

شهدای فتنه که نزد خدای حسین (ع) روزی می گیرند، مسئولین خانواده شهدا را دریابند….

در سالگرد آغاز 8 ماه جنگ تحلیلی سال 88 قرار داریم.

جنگی که در آن استکبار جهانی با کمک کارمندان سابق جمهوری اسلامی به مبارزه با انقلاب اسلامی آمده بود.

مبارزه ای دیدنی که یک سوی آن آمریکا و پیاده نظامش و در طرف دیگر ملت شریف ایران قرار داشت.

هنوز یادمان نرفته است که میرحسین موسوی چگونه   20 سال فقط و فقط نقاشی کشید و پس از 20 سال سر از زیر برف در اورده و ملت را به جان هم انداخت…

یادمان نرفته است آن نامه بدون سلام را که آتش فتنه را شعله ور کرد.

ما یک موی 13 میلیون هم وطن عزیزی که در انتخابات شرکت کردند و به حسین رهجو(میرحسین موسوی) رای دادند ، با فتنه گران روز عاشورا عوض نمی کنیم.

آقایان می گفتند: در روز 25 خرداد راه پیمایی سکوت برگزار کردیم! راه پیمایی 25 خرداد چه جور راه پیمایی سکوتی بود که نظام بیشترین شهید را در همان روز داد؟

اکنون که به آن روز ها نگاه می کنیم، می بینیم، اگر بسیجیان (اعم از با کارت و بی کارت ) بصیرت به خرج نداده و گول شعار فتنه گران را که می گفتند: بسیجی واقعی همت بود و باکری را می خوردند و به میدان نمی آمدند، اکنون چیزی به نام اسلام در این مملکت نبود.

آری، آفرین بر آن بسیجی که با هموطنان خود مدارا کرد ، اما جواب عاملان آتش زدن مسجد لولا گر را به بهترین نحو داد.

آفرین بر بسیجی های شهرری، همان بسیجی های کوچه های صد شهید که فتنه گران روز عاشورا حتی از صدای اگزوز موتور قراضه های انها هم می ترسیدند.

ترسی ندارم از این که بگویم: پس از خدا و خون شهدا و خامنه ای، این بصیرت بسیجیان با کارت و بدون کارت جنوب شهر بود که به لشکر کشی فتنه گران پایان داد.

عمار همین بسیجیان جنوب شهر بودند، همین هایی که تفنگ و نارنجک پدارنشان در 8 سال جنگ را در فیلم و عکس به تصویر می کشند، اما باتوم آنها در 8 ماه جنگ تحلیلی 88 را سانسور می کنند.

سالروز شکست کاخ نشینان، خواص بی بصیرت، ساکتین فتنه، ضد انقلاب، منافقین، همجنس باز ها، بهایی ها و “فتنه گران روز عاشورا” در سال 88 بر ملت شریف ایران مبارک باد.

در این روزها تبریک می گویم به تو که در راه دفاع از وطنت از هزاران نفر همچون من، جلوتری…

یادش بخیر، ابراهیم همت از قول امام (ره) می گفت : هرکس بیشتر برای خدا کار کند، بیشتر فحش خواهد خورد.

حاج ابراهیم می گفت: شما بسیجی ها چون برای خدا بیشترین کار را می کنید، بیشترین فحش را می خورید.

آری همت راست می گفت و بسیجیان از رسانه های ضد انقلاب بیشترین فحش را می خورند و دلیلش همین است که بیشترین خدمت را به وطن کرده اند.

بسیجی، در سالگرد آغاز فتنه 88 ، خدا قوت…