به گزارش خبرنگار رودآور؛ از حال و روز مظلومترین مظلومه عالم شنیده اید؟ شنیده ها کجا و دیده ها کجا؟ سال هاست در و دیوار خانه وحی حیا دارد به سخن بیاید، کوچه های مدینه و خاک های آن هم شرمگین تر، تنها 18 بهار از عمر یاس نبوی گذشته بود و علی(ع) و فرزندانش هنوز داغدار شهادت پیامبر خوبی ها بودند که آن نانجیبان بر درب خانه وحی کوبیدند، جبرئیل برای ورود به خانه وحی اجازه می گرفت، اما گرگ صفتان، معلوم نبود دنیا برایشان چه اهمیتی داشت که آن گونه بر خانه فرزند رسول خدا حمله شدند؟!

تاب شنیدن کلام نافذ حضرت فاطمه(س) را حتی از پشت درب چوبین نداشتند، گوش هایشان کر شده بود، آتش به پا کردند، درب نیمه سوخته و آن میخ درب که در پهلویی فرو رفت و دنده هایی که شکسته و زهرای مرضیه(س) میان در دیوار پدر را صدا زد و فاتح خیبر ماند و شمشیر در غلاف و یک دنیا مظلومیت تا ابد برای پاسداری از حریم اسلام.

حیدار کرار تنهاست، زهراء(س) تنهاتر، همچون کبوتری خونین بال به پرواز ادامه داد تا ریسمان از دستان بسته علی(ع) باز کند که به یک بار بر بازویش زدند، بازوهای متورم شده و آن کبودی که هنگام غسل و کفن شبانه بانوی اطهر، تازه علی(ع) در دل تاریکی آن شب دانست که چه بر سر فاطمه(س) آمده بود.

در کوچه های مدینه بر بانوی دو عالم و حسن(ع) چه گذشت؟ حسن(ع) دید و ما تنها شنیدیم که آن نانجیب بر صورت نحیف دختر پیامبرشان سیلی زد، زهراء(س) جان تا چند روز صورت خود را از فرزندان و از علی(ع) پنهان کردی؟ تا چند روز با کمری خمیده کارهای خانه  را برای دلخوشی همسر و فرزندانت انجام دادی؟ شنیده ایم چله گرفتی و هر روز به درب خانه های مهاجرین و انصار می رفتی و واقعه غدیر و آن بیعت هایشان را برایشان یادآوری می کردی، گاهی با خطبه خوانی جهاد کردی و گاهی دیگر با گریه و گاهی هم با پشت کردن به غاصبان امامت.جهادت همه جانبه بود و مصداقی بارز از دلدلدگی ات به ولایت.

ما شنیدیم مادرمان در آتش فتنه های دنیاپرستان سوخت، اما علی(ع)، حسنین و حضرت زینب(س) دیدند که همسر و مادرشان چگونه پرپر شد، بعد از صدیقه شهیده علی(ع) ماند و چاه تنهایی او و اگر امروز چاه به صدا بیایید تا قرن ها حرف ها برای گفتن دارد.

 و اما زهرا(س) چنان ذوب در ولایت بود که در دفاع از حریم ولی خود، نه زن بودنش را بهانه کرد و نه وضعیت جسمی خود را، او جانانه و عاشقانه همچون عاشقی در سجاده خون ایستاد تا الگویی برای همه شهدای راه ولایت شود، تا عباس(ع) آن علمدار دشت نینوا در ولایت مداری به او اقتدا کند و قرن هاست که رد خون های شهدا، حرف از این الگوی بی بدیل هستی می زنند، حرف از مادرشان.

از شهدای اروند و شلمچه تا حججی ها و فخری زاده ها و اما حاج قاسم سلیمانی که در آن شب ظلمانی در آتش دشمن سوخت، اربا اربا شد و با نحوه شهادتش روضه عملی فاطمه زهراء(س) را برایمان خواند.

شنیده ها و کجا و دیده ها کجا؟ یا صاحب عصر و الزمان(عج) آن روز بر مادرت چه گذشت و بیا و خود برای مادرت روضه بخوان...

آجرک الله یا صاحب الزمان(عج).

انتهای پیام/ز