وقتی به عمود آخر می رسی به ارباب ادب سلام می دهی تا پس از روزها و شب ها پیاده روی در کهکشان زمینی جاده عاشقی، شاهد تنظیم نظم نوین جهانی باشی در مدار منظومه حسین(ع).حتی اگر پاهایت تا مچ تاول زده و خار در آن فرو رفته، لباس هایت خاکی و کفش هایت پاره باشد، شانه هایت بسوزد و گلویت خس خس کند، از هم اینک کوله بسته ات را باز نمی کنی تا اربعین سال بعد به مانند خادمان بی شیله پیله، انگار ذوب معناطیس غیرت حسینی شده ای برای رستاخیز مهدوی.