به گزارش رودآور؛ حجت الاسلام و المسلمین معین شرافتی سخنران و پژوهشگر مذهبی، در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره ویژگی خاص ماه شعبان گفت: ماه شعبان آخرین فرصت برای کسب آمادگی ورود به مهمانی بزرگ خدا (ماه رمضان) است. ماه شعبان را شعبان نامیدند؛ چون رزق و روزی در این ماه شعبه شعبه شده و بین خلایق تقسیم می‌شود.

مطمئناً در کنار رزق‌های مادی باید به ارزاق معنوی هم توجه کرد؛ کلید این بهره‌مندی میزان آمادگی ما برای حضور در ضیافت بزرگ الهی در ماه رمضان است. این آمادگی را باید از ابتدای روز‌های ماه رجب کسب می‌کردیم و اگر ماه رجب را از دست داده ایم، فرصتی بزرگ و مهم چون ماه شعبان را پیش رو داریم.

وی افزود: از گذشته‌های دور در ماه شعبان مردم متفرق شده و گروه گروه به دنبال آب می‌گشتند و آن را برای خود ذخیره می‌ساختند. یکی از دلایل نامگذاری شعبان همین مسئله است. امروز نیز آب حیات ما و حیات معنوی ما به ماه شعبان بستگی دارد. ماهی که پیامبر خاتم (ص) آن را ماه خود خواندند و برای آن اعمالی ذکر کرده و اصحاب را دعوت به انجام آن می‌کردند. پیامبر اکرم و ائمه اطهار همگی بر روزه ماه شعبان سفارش داشتند و آن را سیره خود قرار داده بودند. کسی که در ماه شعبان روزه‌های مستحبی بگیرد، روزه هایش در ماه رمضان عاشقانه‌تر شده و درک بهتری از آن خواهد داشت و باب معرفت الهی به رویش گشوده‌تر خواهد بود.

این کارشناس مذهبی ادامه داد: امام سجاد (ع) در روز نخست شعبان همه اهل خانواده، اصحاب و خدمتکاران را جمع می‌کرد و به جان خویش سوگند و از امیرالمؤمنین (ع) روایتی نقل می‌کردند که هر کس ماه شعبان را برای محبّت پیامبر (ص) و تقرّب به سوی خدا روزه بگیرد، خدا او را دوست داشته و به او از کرامت و بزرگواری خود در قیامت بخشیده و بهشت را بر او واجب نماید.

حجت الاسلام شرافتی توضیح داد: پیامبر اکرم (ص) که صاحب مقام شفاعت کبری در قیامت است، به اصحاب خویش می‌فرمودند که برای بهره‌مندی از شفاعت من، من را با روزه در ایام ماه شعبان کمک کنید. پس نباید از فیض روزه در ماه شعبان و مخصوصاً دوشنبه‌ها و پنجشنبه‌ها و روز نخست و نیمه و سه روز پایانی این ماه غفلت بورزیم که در احادیثی جداگانه برای هرکدام از این روز‌های بزرگ پاداشی بی نظیر ذکر شده است. البته کسی که از ماه رمضانِ گذشته روزه قضا بر عهده دارد، این بهترین و آخرین فرصت‌ها برای ادای تکلیف الهی است و به هیچ عنوان نباید از آن به سادگی چشم پوشی کند.

[شعبان؛ ماه آماده شدن برای حضور در ضیافت الهی/ ماهی که روزه در آن بهشت را بر انسان واجب می‌کند؟]

وی تصریح کرد: ماه شعبان ماه مناجات با پروردگار است. مناجات شعبانیه از عظیم‌ترین مناجات‌هایی است که ائمه اطهار علیهم السلام به آن مداومت داشته و خود را بی نیاز از آن نمی‌دانستند. تعالیم بالای این مناجات که برخاسته از نفس قدسی حضرت علی (ع) است، سبب شده که سال‌های متمادی علمای اخلاق و عرفا زبان به تحسین این نسخه شفابخش روح و جان باز کنند و به عنوان یک دستورالعمل ویژه سفارش به آن داشته باشند. به عنوان مثال میرزا جواد ملکی تبریزی مناجات شعبانیه را حاوی علوم فراوانی در چگونگی رفتار بنده با خدا، ادب دعا و استغفار معرفی کرده و شهید مطهری معتقد است، انسان با قرائت این دعا روح نیایش در اسلام را می‌فهمد و این دعا جز عرفان، محبت و عشق به خدا و معنویت، چیز دیگری نیست.

این پژوهشگر مذهبی ادامه داد: مناجات با خدا یعنی حالتی که بنده با خالق خود خلوت کرده و بی واسطه سخن بگوید. سخنانی خصوصی که نیاز نیست کسی از آن باخبر شود. این مناجات شعبانیه به بهترین و زیباترین شکل ممکن این مطلب را برای ما ساده ساخته است. در کنار روزه و مناجات شعبانیه از صلوات شعبانیه نیز نباید غفلت کرد. صلوات در هر روزی از روز‌های سال بهترین اذکار و اعمال است و در ماه شعبان که ماه رسول خاتم (ص) است، اثری ویژه‌تر دارد.

حجت الاسلام شرافتی تصریح کرد: در صلوات شعبانیه که از امام سجاد (ع) نقل شده، ما با جایگاه اهل بیت پیامبر (ص) و ائمه آشنا می‌شویم. در این صلوات خاندان پیامبر به عنوان گنجینه علم الهی، محل رفت و آمد فرشتگان، جایگاه رسالت و محل نزول وحی یاد شده است. اهل بیت (ع) همان کسانی که خداوند اطاعت و پذیرش ولایت آنان را بر دیگران واجب کرده است، به عنوان کشتی‌های نجات در موج‌های سهمگین معرفی شده اند؛ کسانی که هر کس از کشتی نجات آنها بهره ببرد، رهایی می‌یابد و هر کس از آن باز ماند، غرق خواهد شد.

وی ادامه داد: در صلوات شعبانیه از خدا می‌خواهیم که توفیق عمل به اعمال ماه شعبان و نیز طلب شفاعت پیامبر و اهل بیت نصیب ما شود و شامل عفو و رحمت الهی شویم. در فرازی دیگر از این دعا، توفیق دستگیری از فقرا و نیازمندان را از خداوند طلب می‌کنیم.

این کارشناس مذهبی در پایان گفت: خواندن صلوات و مناجات شعبانیه در هر روز و شب از ماه شعبان روحیه خضوع و خشوع در انسان را ایجاد کرده و او را به دور از تکبر و غرور به یاد قیامت و لزوم اطاعت از پیامبر و اهل بیت می‌اندازد. قلب را آماده ورود به مهمانی خدا کرده و شخص را آماده روزه‌داری عاشقانه در ماه مبارک رمضان می‌کند. در این مناجات‌ و ادعیه است که افراد یاد نعمت‌های الهی می‌افتند و با در نظر گرفتن حال محرومان و مستمندان اهمیت یاری آن‌ها را درک کرده و به کمک آن‌ها اقدام می‌کنند.

انتهای پیام/