به گزارش خبرنگار رودآور، امام خمینی( ه) می ‏فرمایند: روضه سیّد الشهداء( ع) برای حفظ مکتب سیّد الشهداء (ع) است، حرف سیّد الشهداء (ع) حرف روز است، همیشه حرف روز است، اصلاً حرف روز را سیّدالشهداء علیه السلام آورده است و سیّدالشهداء علیه السلام را این گریه حفظ کرده است، مکتبش را این مصیبت‏ها و داد و قال‏ها حفظ کرده است.
بی تردید حماسه کربلا را باید بزرگترین و دلخراش ترین واقعه تاریخ دانست که پس از 1400 سال هنوز هم زنده مانده و پس از چهارده قرن به یاد آن واقعه اشک ها ریخته می شود و ناله و فریاد به آسمان می رود.

مراسم عزاداری امام حسین(ع) نخستین بار در روز یازدهم محرم سال 61 هجری در کنار اجساد مطهر شهیدان کربلا توسط اهل بیت‏ علیه السلام برگزار شد.

مراسم عزاداری سید و سالار شهیدان دشت کربلا حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و 72 تن از یاران باوفایش همواره به منظور احیا و زنده نگه داشتن هدف آن امام همام و تبیین حرکت و قیام انقلابی ایشان برای مبارزه با ظلم و احیای حق و عدالت برگزار شده است.

باید گفت طبق شواهد تاریخی ثبت شده در برخی از کتاب ها، عزاداری ماه محرم به شکل امروزی و در قالب دسته های سینه زنی، زنجیرزنی و برگزاری مراسم روضه از زمان صفویان تاکنون نسل در نسل در بین ایرانیان رواج داشته است.

صفوی که به دنبال پایگاه مناسبی برای نشان دادن وجهه مناسب اجتماعی خود دست به هر کاری می زد، نتوانست مسجد را به عزاخانه تبدیل کند به طوری که سادگی و پاکی مسجد رنگ و زیور آن را نمی پذیرفت.

بعد از به وقوع پیوستن این جریان، خاندان صفوی ابتکاری نوین به خرج داد و دست به برپایی تکایا زدند و با الگو گرفتن از غرب به دنبال رونق بخشیدن به دیدگاه مذهبی خود بودند.

این الگو با ساختن نشان یا علامتی که در مقابل دسته های عزاداری حمل می شد، آغاز شد، به طوری که این علائم شباهت عجیبی به صلیب مسیحیان که در مراسم تشییع جنازه مردگانشان، پیشاپیش عزاداران حمل می شد، داشت.

نشان هیات های عزاداری ما تقلید ناشیانه صفوی از صلیب است که با زیورآلات لرزان آراسته شده و از سویی دیگر نیز همین نقوش تفاوت زیادی با آموزه های دینی دارد زیرا اسلام همیشه با اشکال تجسمی به عنوان مظاهر بت ها مبارزه کرده است.

بهره گیری از شیپور، طبل و سنج در دسته های عزادار بیانگر حکایت دیگری است به طوری که فاصله زیاد این مراسم ساختگی با اصول اولیه اسلام و عزاداری های این امام همام را نشان می دهد.

این نوای موسیقی که در میان دسته های عزادار به گوش می رسد، مشابه صدای دسته های موزیک لشکرهای اروپایی قرون قبل بوده که هیچ مناسبتی با فضای محزون این ایام ندارد.

آنچه که باید دانست این است که بدعت گذاری ها در این مراسم باشکوه، موجب دور شدن جوانان از فلسفه و هدف قیام عاشورا می شود به ویژه با توجه به گسترش فناوری های نوین تکثیر و نصب تمثال های غیرواقعی از اهل بیت (ع)، استفاده از آلات موسیقی در دستجات عزاداری، خواندن مرثیه با وزن و آهنگ های غنا، ارائه سبک های موسیقی پاپ به جای عزاداری سنتی، استفاده از علامت ها با نصب در مقابل خیمه و محل تشکیل هیات ها و به حرکت درآوردن پیشاپیش این نمادها در دستجات عزاداری این مراسم را دچار ناهمگونی کرده است.

قمه زدن توسط افراد ناآشنا با فرهنگ عاشورا، عدم اشراف و حضور روحانیت متعهد در برخی از هیات های عزاداری در ماه محرم و ایجاد طبقه جدیدی از مداحان که از اطلاعات کافی در این زمینه برخوردار نیستند، باعث پدید آمدن شبهاتی در عزاداری های محرم و صفر شده است که گه گاهی شنیده می شود متأسفانه در برخی هیئت ها در مجالس خصوصی و یا در برخی روستاهای تویسرکان این بدعت غلط انجام می شود.

خانم ملکی یک شهروند تویسرکانی در گفت و گو با خبرنگار رودآور درباره برخی مجالس عزاداری می گوید: در برخی مجالس دیده و شنیده شده مداحان تصور می کنند اگر مصائب وارد شده بر امام حسین(ع) و یارانش را در قالب آهنگ های نامناسب ذکر کنند سوز و گداز بیشتری در بین عزاداران ایجاد می کنند و یا اینکه مداحی هایی به دور از حقیقت انجام می دهند.

مسئولان مسائل بهداشتی و زیست محیطی درباره قربانی کردن دام را تبیین کنند

آقای سوری نیز درباره قربانی کردن دام در این ایام می گوید: قربانی کردن در قالب نذر برای سید شهدا امر پسندیده ای است ولی متأسفانه قربانی کردن دام در جلوی دستجات عزاداری مشکلات عمده ای را به وجود می آورد.

وی تصریح کرد: یکی از مسائلی که در هیئات عزای حسینی به وفور دیده شده است، سر بریدن دام در کوچه ها و معابر عمومی است که بهداشت عمومی را تحت تاثیر قرار می دهد و موجبات ایجاد بیماری های مربوطه را فراهم می کنند که مسئولان، باید در این زمینه اهمیت دهند.

آقای سوری می افزاید: علاوه بر مشکلات بهداشتی و آلوده کردن فضای خیابان ها و کوچه ها، عزاداران بی توجه پای خود را بر خونی که به دلیل قربانی کردن دام بر روی زمین ریخته شده می گذارند و با همان پای نجس وارد مساجد می شوند.

جلوی فعالیت هیأت های بدون مجوز گرفته شود

آقای الوندی شهروند تویسرکانی دیگر نیز گفت: متأسفانه دیده شده برخی هیأت های مذهبی که حتی مجوز فعالیت ندارند از امکانات برخی نهادها نیز استفاده می کنند که این مطلب زنگ خطری برای شروع به رسمیتشناختن استفاده از امکانات برخی دستگاه ها توسط هیأت های بدون مجوز است.

وی ادامه می دهد: چطور می شود که یکی از سوله های مهم شهرستان را در اختیار یک هیأت یا ستاد بدون مجوز قرار می دهند در حالی که هیأت های مجوزدار برای در اختیار داشتن مکانی مناسب با مشکلات بسیاری دسته و پنجه نرم می کنند؟!

این شهروند از مسئولان خواست پاسخگو باشند: که آیا هیأت های دارای مجوز مستحق به استفاده از این مکان هستند یا این هیأت بدون مجوز؟!

وی با تأکید بر اینکه مسئولان باید جلوی فعالیت هیأت بدون مجوز را بگیرند ادامه می دهد: به نظر می رسد مجوز ندادن به این هیأت خود دلیلی بر فعالیت معنادار آن هاست که باید مسئولان شهرستان به ویژه مسئولان فرهنگی به فکر چاره ای باشند.

ضرورت سوق دادن نذرها در راستای محرومیت زدایی

خانم اسکندری نیز گفت: به نظر من یکی از آسیب های عزاداری های ما این است که متأسفانه دیده شده در این مجالس اسراف می شود و یا به طور معمول این مجالس برای افراد غنی برپا می شود.

وی افزود: مسئولان می توانند با فرهنگ سازی مناسب در آگاهی بخشی جامعه در راستای سوق دادن نذورات به سمت دستگیری از محرومان و بی بضاعتان گام بردارند.

خانم خدادادی ادامه می دهد: در همین محله ما خانواده ای زندگی می کنند که به نان شب خود نیز محتاج هستند و اگر طوری فرهنگ سازی شود که نذرها برای دستگیری از مستمندان هدایت شود کار خداپسندانه ای انجام شده است.

رودآور امیدوار است مسئولان فرهنگی شهرستان تویسرکان، متولیان تکایا و هیات های مذهبی با بهره گیری از خطبا و علما ضمن ایجاد زمینه آشنایی بیشتر سینه زنان و زنجیرزنان با اهداف کلی قیام کربلا و حفظ نظم و احترام متقابل به عزاداران حسینی از ایجاد بدعت های جدید در عزاداری های امام حسین(ع) خودداری کنند تا این آیین از حالت سنتی خود خارج نشود.

انتهای پیام/