به گزارش رودآور به نقل از خبرگزاری فارس از همدان،‌ گاه شاهد این موضوع بوده‌ایم که اخبار فوت یکی از دانشمندان،‌ مخترعان،‌ محققان و پژوهشگران ایرانی در رشته‌های مختلف از علوم در اقصی نقاط جهان با یک سرعت بی‌نظیر توسط مطبوعات و خبرگزاری‌ها در یک سطح وسیعی منتشر و به دنبال آن پیام‌های تسلیت توسط مدیران و مسئولان کشوری برای این  فقدان بزرگ صادر می‌شود.

البته این توجه و ادای احترام کار شایسته‌ای است ولی ای کاش تا زمانی که زنده بودند پیامی بابت دلگرمی و یاد کردن از آنها برایشان فرستاده می‌شد؛ تا وقتی فرد نخبه و بزرگی در هر زمینه‌ای، تا زمانی که بین ما زندگی می‌کند چندان که باید به آنها بها و توجهی نمی‌شود ولی وقتی به دیار باقی شتافته آن فرد مهم می‌شود و در تیتر یک روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های قرار می‌گیرد و تا مدت‌ها در مورد او بحث و گفت‌و‌گو می‌شود اما چه سود!

از دیدگاه دیگر هم می‌توان به این قضیه به شکل دیگری با موضوع «نخبه‌کشی» پرداخت. بارها شاهد فرار مغزها در رشته‌های مختلف بوده‌ایم،‌ کسانی که در کشورمان به آنها کمترین توجهی نشده ولی وقتی پا به کشورهای اروپایی و آمریکایی می‌گذارند خوب می‌درخشند و پله‌های ترقی و پیشرفت را پشت سر هم طی کرده و جذب مراکز مهم آنجا می‌شوند حال این افراد در ایران برای پیشبرد کارها، برنامه‌ها و ثبت اختراع و پژوهش خود باید آنقدر پله‌های نهادهای مختلف را بالا و پایین بروند و در چرخه کاغذبازی قرار بگیرند که نه تنها پله رشد و ترقی را فراموش کرده بلکه بعد از کلی دویدن و این مسوول و آن مسوول را دیدن شاید به جواب مثبتی برسند که البته در بیشتر مواقع با جواب «نه»، «راهی ندارد»، ‌«قانون اجازه نمی‌دهد» و ...با حالتی از پوزخند و بی‌احترامی روبرو می‌‌شوند که کلا مایه دلسردی و نا‌امیدی است.

کاش مدیران و مسوولان کشوری و استانی خارج از جناح‌بازی و مسائل حاشیه‌ای کمی بر روی این پدیده نخبه‌کشی و نخبه ‌زدی و آثارشان تأمل می‌کردند و برای به اثبات رساندن این افراد که در آینده نه چندان دور باعث افتخار و سربلندی شهر همدان و کشور میَ‌شوند با دیدی باز و با یک حس وطن‌دوستی سرمایه‌گذاری می‌کردند.

کاش کمی با نگاه دلسوزانه در این شهر افراد نخبه و محقق شناسایی می‌شدند و تمام کارهای قانونی و اداری را با حفظ کرامت انسانی آن فرد برایش انجام می‌دادند چه بسا اینکه اختراع و کشف این افراد روزی گره از مشکلات همین افراد مسوول باز کند.

بگذریم...! این قصه سر دراز دارد و شاید هم گوش شنوایی نیست؛ اما خبرگزاری فارس همیشه براساس رسالت خود مشتاق شنیدن درددل و تسلی افراد آن هم از جنس نخبه و پژوهشگر بوده و خود را مکلف و موظف به انتقال سخنان پرگلایه آنها به مسوولان مربوطه می‌داند.

یکی از این افرادی که چندی پیش به دفتر خبرگزاری فارس آمد و از همه کس و همه جا خسته و دلگیر بود اسماعیل قادری پژوهشگر،‌ محقق و  استاد دانشگاه در زمینه نانوتکنولوژی و ترکیبات شیمیایی، گیاهان دارویی است.

کسی که بعد از ورود به دانشگاه کار تحقیقاتیش را شروع کرده و اکنون با کوله‌باری از تجربه 40 ساله توانسته داروها و مواد مختلفی را تولید کنه به گفته خودش این محصولات نتایج سال‌ها تحقیق، بررسی و مطالعه در آزمایشگاه و ترکیب مواد مختلف شیمیایی، گیاهی و فلزات مختلف است و موفق به تولید داروها و مواد مختلفی شده که می‌توان برای هر کدام از آنها سرمایه‌گذاری ویژه‌ای انجام داد.

به گفته خود استاد یکی از موفقیت‌هایش در طول این سال‌ها دست‌یابی به داروی آفت دهان، تب‌خال و تب برفکی است که از تلفیق علم شیمی،‌ گیاهان دارویی،‌ طب سنتی ایرانی و نانو توانسته قدم بسیار مؤثری برای مبارزه با بیمارهای ویروسی انسان و دام بردارد.

کسی که در طول این سال‌ها براحتی آب خوردن از مسوولان برای درخواست حمایت و سرمایه‌گذاری طرح و داروهایش جواب «نه» را شنیده و اکنون خسته‌تر از روزها و سال‌های قبل حرف از رفتن از ایران می‌زند.

کسی حرف‌های تلخ و شیرینی از سال تحقیق و پژوهش خود برایمان گفت و اینکه با تمام همه مشکلات عاشق کار و رشته شیمی است. ادامه صحبت‌های این محقق را در اخبار بعدی پیگیری کنید.

انتهای پیام/