در عصری که جریان سازی های رسانه ای و تبلیغاتی و شبکه های متعدد و متنوع اجتماعی و هیاهوی پر سر و صدای فضاهای مجازی به نوع اندیشه، گفتار، رفتار و حتی جزئیترین و شخصی ترین مسائل مانند نوع غذا خوردن و لباس پوسیدن، راه رفتن، خوابیدن و برقراری تعاملات ساده اجتماعی انسان جهت می دهند، نیاز به ایجاد و گسترش راهکارهایی برای برخورداری مفید و سازنده و در عین حال جلوگیری از آسیب های خسارت بار فکری، روحی ، روانی و رفتاری از این گونه فضاها کاملاً احساس می شود.